Mijn laatste blog op deze website heb ik ongeveer een jaar geleden geschreven. Op facebook volgen verschillende berichten over mijn wandelavonturen. Het Krijtlandpad met Rob en verschillende etappes van het Grenslandpad, die ik alleen loop. Totdat de stroom ophoud. In de zomer heb ik echt vakantie. Rust. Tot In september mijn tempo ineens doorschakelt naar de vijfde versnelling, maar niet met wandelen.

Duurzaam samen leven

Wonen krijgt alle aandacht. We mogen een huis kopen in het nog te bouwen ecodorp Klein Oers. Duurzaam samen leven op allerlei manieren. Dat brengt wel leven in de brouwerij. Want Klein Oers is nog niet fysiek gebouwd, de gemeenschap is zeer actief en heeft de taak om allerlei beslissingen te nemen en activiteiten te doen om het bouwen voor te bereiden. We (Rob en ik) sluiten zeer enthousiast aan want het voelt goed, dit avontuur.

Met de hulp van vrienden doen we wat nodig is

Ons eigen huis gaat dus in de verkoop. Tenminste, dat is wel het advies van de drie makelaars die ik spreek. Na het kiezen van de makelaar, volgt het verkoop-klaar maken van het huis. Opruimen en klussen dus. Helaas heeft Rob precies in deze periode wat fysieke klachten waardoor hij beduidend minder inzetbaar is. Met de hulp van familie en vrienden lukt het gelukkig om te doen wat we nodig is. Nog net voordat de blaadjes van de bomen zijn gevallen, wordt de brochure van ons huis gemaakt.

Een stevige, frisse wind

Het najaar van 2022 brengt dus een stevige, frisse wind met nieuwe plannen en opruimen. Met daarnaast mijn werk en opleiding Kruidengeneeskunde sta ik verbaast over mijn energie en kracht. Zo ken ik mezelf echt niet. Zo aanwezig in het moment, doen wat nodig is, zorgen voor de anderen en tijd voor mezelf nemen als ik voel dat ik het nodig heb. Geweldig is het. In de winter volgt een periode met wat meer rust, hoewel het tempo in Klein Oers pittig is. 1 April komt dichtbij en dat is een heuse deadline: dan móet de verkoop van de grond gepasseerd zijn bij de notaris. Zo is het afgesproken met gemeente Veldhoven.

Het blijft bij kriebelen

Met wat meer rust en tijd voor mezelf, komen de wandelkriebels weer omhoog. Het blijft behoorlijk bij kriebelen en dat is oké. Er is veel te doen en de weg naar onze toekomst vraagt veel aandacht. Soms wordt het wat veel, maar meestal is het heel fijn en inspirerend. Op 31 januari en 1 februari besluit ik twee dagen te gaan wandelen met een overnachting bij ‘Vrienden op de fiets’. Het smaakt naar meer, maar het komt er niet van. In februari is het carnaval, zijn we daarna ziek en starten we de aanvraag voor onze hypotheek op.

Op het nippertje

Maart staat vooral in het teken van geduld en vertrouwen. Het regelen van de hypotheek voor het vernieuwende project dat ecodorp Klein Oers is, loopt nogal aan tegen de grenzen van bestaande systemen. Wat persoonlijke, financiële factoren spelen daarbij ook een rol. Misschien is er dan nog de wet van Murphy, want er gaan bij de hypotheekverstrekker dingen mis die niet mis mogen gaan. Uiteindelijk lukt het om de deadline te halen en de papieren en financiën net op tijd bij de notaris te hebben om op 31 maart te ondertekenen. Pfff, dat was echt op het nippertje.

Cultuurshock

Mijn dochter krijgt onverwacht een week vakantie van haar host-gezin waar zij au-pair is. Ze vindt het fijn als ik een paar dagen kom. Midden in het hectische hypotheekproces boekt moeders dus een last-minute vakantie naar Spanje, Barcelona. Het ene moment ben ik op de verdiepingsdag met de bewoners van Klein Oers (twee dagen na het passeren van de grond bij de notaris) en enkele uren later sta ik in Barcelona tussen de palmbomen. Het is even wennen, maar vooral genieten van de 1-op-1 tijd met mijn dochter. Echt een cadeau.

Fijn om te voelen dat ik leef

Wat is nou de moraal van dit verhaal? Mijn hele leven schrijf ik veel. Ik heb het nodig om me te uiten, om mijn gevoelens van me af te schrijven en te verwerken. Met ‘Voel je fijn’ ben ik vorig jaar gestart. Wandelen en daarover schrijven, lijkt een mooie basis daarvoor. Dat loopt even anders en ik heb weinig tijd om stil te staan bij wandelen of schrijven. Met dit blog kijk ik terug en dan zie ik vooral: ik ben gaan leven. Geen vastgelegd plan, structuren en doelen. Ideeën, dat wel. Nu kan ik zeggen: voel je fijn, op welke manier dan ook. Het leven heeft me verder op mijn pad gebracht, op verrassende wijze. En wat is het fijn, om te voelen dat ik leef!